*la la la

24.

room map (part1)

*c.

23.

22.

21.

20.

Το ξύπνημα νωρίς το πρωί,η μελαγχολία να αντηχεί
σε κάποιου άλλου το ραδιόφωνο,
γλυκόπικρες μελωδίες παραπονεμένης αγάπης,
μέσα στο λήθαργο της αναισθησίας
μετά το ξύπνημα, κομμάτια κρυφών διαλυμένων σχέσεων,
ανυποχώρητη

φιλοδοξία με όρους κοσμικούς οι στόχοι
που παυουν υπέροχες στιγμές ο φρέσκος καθαρός αέρας
εισβάλλει μέσα

σε ανασηκωμένες στάχτες
διασχίζει πολυάνθρωπα παλιών γειτονιών διαμερίσματα,
ανώριμες
συμπλοκές νεαρών,παράνομες αγκαλιές
πέφτοντας με τα μούτρα για να βυθιστούν στο πάθος,
με ποταμούς αγνότητας,
έξαψη ασίγαστη.
Πόζες προσποιητές που εκλεκτισμό να δείχνουν,αν και
στο σύνολό τους
δεν είναι χαλαρές-ίσως ένα σαββατοκύριακο εδώ,
ένα δεκαπενθήμερο εκεί,ένα απόγευμα στο μπαρ εκεί όπου
τα φώτα, οι φωνές, η μουσική συνδυάζονται για να
δημιουργήσουν μια εστία μακριά
από το σπίτι
ενώ ακόμη κάποιος είχε ένα, συγκατοικώντας ύστερα,τώρα
ξαναζεί
για να δημιουργήσει στέγη από αδιάφορη εξεζητημένη διαμονή
-αν και
τα πράγματα
είναι γενικώς δύσκολα, λες και κανείς δεν γνώρισε όλους τους τρόπους
για να βρεί ό,τι αναζητούσε, και παρ΄όλο που κάποια ανοχή παραχωρήθηκε, οι ακρότητες-το σύνολο των συνεπειών
της άκαρπης αξίας, και των φυλαγμένων belles lettres
ευελπιστούν σε σκόρπια βιώσιμα μελλοντικά συμπεράσματα για
τα χαμένα

μειονεκτήματα της αμάθειας.

19.

18.

17.

15.

*b.

16.

14.

13.

mapping

12.

suitcase_luggage_handbag_βαλίτσα_travel accessories

11.

*a.

διακοπές στην ‘Ολική Επαναφορά’ (Total Recall, 1990)

Τι θα συνέβαινε αν μπορούσαμε να προμηθευτούμε με αναμνήσεις; Αν ολόκληρο το ‘παρελθόν’ μας, μέχρι αυτή τη στιγμή, μπορούσε να εισαχθεί στον εγκέφαλό μας αντικαθιστώντας τις εμπειρίες που είχαμε ζήσει πραγματικά κατά τη διάρκεια;

(stills from the movie coming soon..)

Τα διαπλανητικά σύνορα έχουν ανοίξει. Άρης, Κρόνος, και με πολύ λιγότερη αίγλη σελήνη και Γη. Αλλά μαζί με αυτό πάει πακέτο και η διαπλανητική ταλαιπωρία. Και ανθούν οι εταιρείες ‘αναμνήσεων διακοπών’. Οι διακοπές σαν δραστηριότητα διαρκούν πάντα πολύ λιγότερο από τον χρόνο που καταναλώνουν οι υπόλοιπες δραστηριότητές μας. Αυτό που μετράει όμως είναι ο ψυχολογικός χρόνος που διαρκούν ο οποίος τροφοδοτείται από τις αναμνήσεις που αφήνουν πίσω οι διακοπές. Σημασία δεν έχει το τι έζησες αλλά τι θυμάσαι ότι έζησες. Και οτιδήποτε αρχειοθετημένο στη μνήμη λαμβάνει και τις επιπλέον ιδιότητες των αισθήσεων, της ατμόσφαιρας και η πραγματικότητα λειτουργεί ως υπόβαθρο. Μια λογική αντίστοιχη με του καλειδοσκόπιου. Τα μικρά χρωματιστά κομμάτια στο κέντρο είναι λιγότερο εντυπωσιακά και λιγότερης σημασίας από το καθρέφτισμά τους στα τοιχεία του.

Στην ταινία αναφέρεται από νωρίς ότι αν το μυαλό κάποιου δεν μπορεί να προσαρμοστεί στην εμφυτευμένη πραγματικότητα, η λοβοτομή είναι η μόνη λύση.

10.

9.

Είμαι ο άγιος που προσεύχεται στο ύψωμα,όπως τα ειρηνικά ζώα βόσκουν μέχρι τη θάλασσα της Παλαιστίνης.
Είμαι ο σοφός στη σκοτεινή πολυθρόνα.Τα κλαδιά και η βροχή πέφτουν στο παράθυρο της βιβλιοθήκης.
Είμαι ο διαβάτης του μεγάλου δρόμου μες΄απ΄τα μικροσκοπικά δάση.Ο θορυβος των φραγμάτων του νερού σκεπάζει τα βήματα μου. Βλέπω για πολλή ώρα το μελαγχολικό πλύσιμο του χρυσού της δύσης.
Θα μπορούσα να είμαι το παρατημένο παιδί πάνω στην προβλήτα που βγαίνει προς το πέλαγος, ο μικρός υπηρέτης που ακολουθεί την δεντροστοιχία που το μέτωπο της αγγίζει τον ουρανό.
Τα μονοπάτια είναι τραχιά.Τα βουναλάκια σκεπάζονται από σπάρτα. Ο αέρας είναι ακίνητος. Πόσο τα πουλιά και οι πηγές είναι μακριά. Δεν μπορεί παρά να είναι το τέλος του κόσμου προχωρώντας.
Ας μου νοικιάσουν τέλος πάντων αυτό τον τάφο, ασβεστωμένο, με γραμμές από ανάγλυφο τσιμέντο-πολύ βαθιά κάτω από τη γη.
Ακουμπώ με τους αγκώνες στο τραπέζι, η λάμπα φωτίζει πολύ ζωηρά αυτές τις εφημερίδες που είμαι ηλίθιος να ξαναδιαβάζω, αυτά τα βιβλία χωρίς ενδιαφέρον.
Σε μια τεράστια απόσταση πάνω από το υπόγειο σαλόνι μου, ξεφυτρώνουν τα σπίτια, μαζεύονται οι ομίχλες.Η λάσπη είναι κόκκινη ή μαύρη.Πόλη τερατόμορφη, νύχτα χωρίς τέλος!

Πιο χαμηλά είναι οι υπόνομοι.Στα πλάγια, τίποτα άλλο παρά το πάχος της γης.Ίσως τα γαλάζια βάραθρα, πηγάδια από φωτιά. Ίσως σ΄αυτά τα επίπεδα συναντιούνται φεγγάρια και κομήτες, θάλασσες και μύθοι

8.

Είναι αυτή η μικρή νεκρή, πίσω από τις τριανταφυλλιές.-Η πεθαμένη νεαρή μητέρα κατεβαίνει από το κεφαλόσκαλο.-Η άμαξα του εξαδελφου τρίζει πάνω στην άμμο.-Ο μικρός αδελφός(είναι στις Ινδίες!) εκεί μπροστά στη δύση, στο λειβάδι με τα γαρύφαλλα.-Οι γέροι που τους έθαψαν ολόρθους στο τείχος με τις γαρυφαλλιές.
Πλήθος από χρυσά φύλλα τριγυρίζει το σπίτι του στρατηγού.Είναι μεσημέρι.-Ακολουθούμε τον κόκκινο δρόμο για να φτάσουμε στο άδειο πανδοχείο.Ο πύργος είναι για πούλημα. Τα πατζούρια είναι ξεχαρβαλωμένα.-Ο παπάς θα ΄χει πάρει το κλειδί της εκκλησίας.-Γύρω από το πάρκο,τα σπίτια των φυλάκων είναι ακατοίκητα.Οι φράχτες είναι τόσο ψηλοί που δε βλέπει κανείς παρά τις κορυφές που θροίζουν.Εξ ΄άλλου δεν υπάρχει τίποτα να δείς εκεί μέσα.

7.

«Η σημαία προχωρεί στο αποκρουστικό τοπίο, και η χωριάτικη ομιλία μας πνίγει το ταμπούρλο.»

«Στα κέντρα θα τροφοδοτήσουμε την πιο κυνική πορνεία. Θα πνίξουμε στο αίμα τις λογικές επαναστάσεις»

«Στις ακόλαστες και εκφυλισμένες χώρες! Υπηρετώντας τις πιο κτηνώδεις βιομηχανικές ή στρατιωτικές εκμεταλλεύσεις»

«Καλή αντάμωση εδώ,οπουδήποτε.Καλόπιστοι νεοσύλλεκτοι θ΄αποκτήσουμε την άγρια φιλοσοφία.Αγνοώντας την επιστήμη, μαρτυρώντας στον τροχό για τις ανέσεις. Ο θάνατος για τον κόσμο που φεύγει.Είναι η πραγματική πορεία.Εμπρός,δρόμο!»

6.

--------------------------------------------------------------------------------------------------------------

Κάθομαι στο cafe της μικρής πλατείας

Και περιμένω

Να κατέβει από το σπίτι του ο Jordan Plevnes

Δίπλα μου μια καλλονή διαβάζει

(δηλαδή δήθεν διαβάζει)κάποιο βιβλίο.

Η επιδερμίδα της έχει αρχίσει να σαφρακιάζει

Σαν στεγνή περγαμηνή

Ωχ, πουτάνα θλίψη.