20.

Το ξύπνημα νωρίς το πρωί,η μελαγχολία να αντηχεί
σε κάποιου άλλου το ραδιόφωνο,
γλυκόπικρες μελωδίες παραπονεμένης αγάπης,
μέσα στο λήθαργο της αναισθησίας
μετά το ξύπνημα, κομμάτια κρυφών διαλυμένων σχέσεων,
ανυποχώρητη

φιλοδοξία με όρους κοσμικούς οι στόχοι
που παυουν υπέροχες στιγμές ο φρέσκος καθαρός αέρας
εισβάλλει μέσα

σε ανασηκωμένες στάχτες
διασχίζει πολυάνθρωπα παλιών γειτονιών διαμερίσματα,
ανώριμες
συμπλοκές νεαρών,παράνομες αγκαλιές
πέφτοντας με τα μούτρα για να βυθιστούν στο πάθος,
με ποταμούς αγνότητας,
έξαψη ασίγαστη.
Πόζες προσποιητές που εκλεκτισμό να δείχνουν,αν και
στο σύνολό τους
δεν είναι χαλαρές-ίσως ένα σαββατοκύριακο εδώ,
ένα δεκαπενθήμερο εκεί,ένα απόγευμα στο μπαρ εκεί όπου
τα φώτα, οι φωνές, η μουσική συνδυάζονται για να
δημιουργήσουν μια εστία μακριά
από το σπίτι
ενώ ακόμη κάποιος είχε ένα, συγκατοικώντας ύστερα,τώρα
ξαναζεί
για να δημιουργήσει στέγη από αδιάφορη εξεζητημένη διαμονή
-αν και
τα πράγματα
είναι γενικώς δύσκολα, λες και κανείς δεν γνώρισε όλους τους τρόπους
για να βρεί ό,τι αναζητούσε, και παρ΄όλο που κάποια ανοχή παραχωρήθηκε, οι ακρότητες-το σύνολο των συνεπειών
της άκαρπης αξίας, και των φυλαγμένων belles lettres
ευελπιστούν σε σκόρπια βιώσιμα μελλοντικά συμπεράσματα για
τα χαμένα

μειονεκτήματα της αμάθειας.