Saturday, March 24, 2007

kinetta (2005)

Κινέττα. Ένα ξεψυχισμένο θέρετρο όπου τον χειμώνα ζουν μετανάστες εργάτες. Ένας μυστικός αστυνομικός παθιασμένος με τ’ αυτοκίνητα, τα κασετόφωνα και τις Ρωσίδες, ερευνά μια σειρά από δολοφονίες που έγιναν πρόσφατα στην περιοχή. Επιστρατεύει τη βοήθεια ενός υπαλλήλου φωτογραφείου, ενός μοναχικού τύπου που κάνει και βιντεοσκοπήσεις, και μια νεαρή καθαρίστρια ξενοδοχείου, η οποία θα υποδύεται τα θύματα. Το παράξενο αυτό τρίο αναπαριστά τον ένα φόνο μετά τον άλλο, κάτω από τη σχολαστική –αν και αμφιβόλου επιστημονικής σκοπιμότητας—σκηνοθεσία του αστυνομικού. Ο υπάλληλος του φωτογραφείου ερωτεύεται την καμαριέρα, ενώ ο αστυνομικός είναι τρελός για το νέο μοντέλο της BMW. Και η καθαρίστρια δίνεται ολοκληρωτικά στο ρόλο της, προσπαθώντας να γίνει το τέλειο θύμα. Δεν ξέρουμε τίποτ’ άλλο γι’ αυτούς τους ανθρώπους. Ούτε τα ονόματά τους. Θα εξαφανιστούν με το πρώτο κύμα των παραθεριστών.

Kinetta. A defunct Greek resort town, inhabited during the off-season by migrant workers. A plain-clothes cop, with a passion for automobiles, tape recorders and Russian women, investigates a series of recent murders in the area. He enlists the help of a photo-store clerk, a loner type who is a part-time videographer, and a young hotel maid, who will be performing the role of the female victims. This oddball trio engages in a succession of murder re-enactments, directed by the cop with exhaustive attention to detail but questionable scientific purpose… The photo-store clerk develops a crush on the maid. The cop is desperately attracted to the latest BMW model. The maid throws herself into her acting challenge with determination, trying her best to become the perfect victim. We know nothing more of these people. Not even their names. They will disappear in the first flood of summer vacationers.

Σκηνοθεσία:
Γιώργος Λάνθιμος
Σενάριο: Γιώργος Λάνθιμος, Γιώργος Κακανάκης

Φωτογραφία: Θύμιος Μπακατάκης
Μοντάζ: Γιώργος Μαυροψαρίδης
Ήχος: Στέφανος Ευθυμίου
Σκηνικά: Άννα Γεωργιάδου

Ηθοποιοί: Ευαγγελία Ράντου (καθαρίστρια), Άρης Σερβετάλης (υπάλληλος φωτογραφείου), Κώστας Ξυκομηνός (αστυνομικός)
Παραγωγός: Αθηνά Ραχήλ Τσαγγάρη
Παραγωγή: Haos Film Συμπαραγωγή: Baby Films, Modiano S.A., Top Cut, Stefi Productions, KINO
35mm, έγχρωμο, 95’




links Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης

Saturday, December 16, 2006

Wednesday, December 13, 2006

24.

room map (part1)

Wednesday, November 29, 2006

20.

Το ξύπνημα νωρίς το πρωί,η μελαγχολία να αντηχεί
σε κάποιου άλλου το ραδιόφωνο,
γλυκόπικρες μελωδίες παραπονεμένης αγάπης,
μέσα στο λήθαργο της αναισθησίας
μετά το ξύπνημα, κομμάτια κρυφών διαλυμένων σχέσεων,
ανυποχώρητη

φιλοδοξία με όρους κοσμικούς οι στόχοι
που παυουν υπέροχες στιγμές ο φρέσκος καθαρός αέρας
εισβάλλει μέσα

σε ανασηκωμένες στάχτες
διασχίζει πολυάνθρωπα παλιών γειτονιών διαμερίσματα,
ανώριμες
συμπλοκές νεαρών,παράνομες αγκαλιές
πέφτοντας με τα μούτρα για να βυθιστούν στο πάθος,
με ποταμούς αγνότητας,
έξαψη ασίγαστη.
Πόζες προσποιητές που εκλεκτισμό να δείχνουν,αν και
στο σύνολό τους
δεν είναι χαλαρές-ίσως ένα σαββατοκύριακο εδώ,
ένα δεκαπενθήμερο εκεί,ένα απόγευμα στο μπαρ εκεί όπου
τα φώτα, οι φωνές, η μουσική συνδυάζονται για να
δημιουργήσουν μια εστία μακριά
από το σπίτι
ενώ ακόμη κάποιος είχε ένα, συγκατοικώντας ύστερα,τώρα
ξαναζεί
για να δημιουργήσει στέγη από αδιάφορη εξεζητημένη διαμονή
-αν και
τα πράγματα
είναι γενικώς δύσκολα, λες και κανείς δεν γνώρισε όλους τους τρόπους
για να βρεί ό,τι αναζητούσε, και παρ΄όλο που κάποια ανοχή παραχωρήθηκε, οι ακρότητες-το σύνολο των συνεπειών
της άκαρπης αξίας, και των φυλαγμένων
belles lettres
ευελπιστούν σε σκόρπια βιώσιμα μελλοντικά συμπεράσματα για
τα χαμένα

μειονεκτήματα της αμάθειας.

19.

Wednesday, November 08, 2006

12.



suitcase_luggage_handbag_βαλίτσα_travel accessories

11.

Sunday, November 05, 2006

*a.


διακοπές στην ‘Ολική Επαναφορά’ (Total Recall, 1990)


Τι θα συνέβαινε αν μπορούσαμε να προμηθευτούμε με αναμνήσεις; Αν ολόκληρο το ‘παρελθόν’ μας, μέχρι αυτή τη στιγμή, μπορούσε να εισαχθεί στον εγκέφαλό μας αντικαθιστώντας τις εμπειρίες που είχαμε ζήσει πραγματικά κατά τη διάρκεια;

(stills from the movie coming soon..)

Τα διαπλανητικά σύνορα έχουν ανοίξει. Άρης, Κρόνος, και με πολύ λιγότερη αίγλη σελήνη και Γη. Αλλά μαζί με αυτό πάει πακέτο και η διαπλανητική ταλαιπωρία. Και ανθούν οι εταιρείες ‘αναμνήσεων διακοπών’. Οι διακοπές σαν δραστηριότητα διαρκούν πάντα πολύ λιγότερο από τον χρόνο που καταναλώνουν οι υπόλοιπες δραστηριότητές μας. Αυτό που μετράει όμως είναι ο ψυχολογικός χρόνος που διαρκούν ο οποίος τροφοδοτείται από τις αναμνήσεις που αφήνουν πίσω οι διακοπές. Σημασία δεν έχει το τι έζησες αλλά τι θυμάσαι ότι έζησες. Και οτιδήποτε αρχειοθετημένο στη μνήμη λαμβάνει και τις επιπλέον ιδιότητες των αισθήσεων, της ατμόσφαιρας και η πραγματικότητα λειτουργεί ως υπόβαθρο. Μια λογική αντίστοιχη με του καλειδοσκόπιου. Τα μικρά χρωματιστά κομμάτια στο κέντρο είναι λιγότερο εντυπωσιακά και λιγότερης σημασίας από το καθρέφτισμά τους στα τοιχεία του.

Στην ταινία αναφέρεται από νωρίς ότι αν το μυαλό κάποιου δεν μπορεί να προσαρμοστεί στην εμφυτευμένη πραγματικότητα, η λοβοτομή είναι η μόνη λύση.