3.

Καμμιά φορά βλέπω στον ουρανό αμμουδιές χωρίς τέλος σκεπασμένες από άσπρα χαρούμενα έθνη. Ένα μεγάλο χρυσό ιστιοφόρο, από πάνω μου, κινεί τις πολύχρωμες ναυτικές σημαίες του κάτω από τις αύρες του πρωινού. Δημιούργησα όλες τις γιορτές, όλους τους θριάμβους, όλα τα δράματα. Δοκίμασα να εφεύρω καινούρια λουλούδια, καινούρια άστρα, καινούριες σάρκες, καινούριες γλώσσες. Νόμισα ότι κατέχω υπερφυσικές δυνάμεις. Ε καλά! Πρέπει να θάψω τη φαντασία μου και τις αναμνήσεις μου. Μου πήρανε μια ωραία δόξα καλλιτέχνη και παραμυθά. Εγώ!Εγώ που ονομάστηκα μάγος ή άγγελος, απαλλαγμένος από κάθε ηθική, ξαναγύρισα στη γη, ψάχνοντας για ένα καθήκον και για να αγκαλιάζω την τραχειά πραγματικότητα. Χωριάτη!Γελάστηκα;Η ευσπλαχνία θα ήταν αδελφή του θανάτου για μένα; Επιτέλους θα ζητήσω συγγνώμη γιατί έχω τρφεί με ψέμμα. Και εμπρός. Αλλά ούτε ένα φιλικό χέρι! Και από πού να αντλήσω βοήθεια;