5.

Είναι, σίγουρα η ίδια εξοχή.Το ίδιο αγροτικό σπίτι των γονιών : η ίδια αίθουσα που πάνω από τις πόρτες υπάρχουν κοκκινωπές ποιμενικές ζωγραφιές, με οικόσημα και λιοντάρια. Το δείπνο γίνεται σε ένα σαλόνι με κεριά και κρασιά και παλιές ξύλινες επενδύσεις. Το τραπέζι του φαγητού είναι πολύ μεγάλο.Οι υπηρέτριες!ήταν πολλές, απ’ότι θυμάμαι.- Ήταν εκεί ένας από τους παλιούς νεαρούς φίλους μου, παπάς και ντυμένος σαν παπάς,τώρα:ήταν για να είναι πιο ελεύθερος.Θυμάμαι την πορφυρή καμαρά του, με τζάμια από κίτρινο χαρτί και τα βιβλία του κρυμμένα που μούσκεψαν μέσα στον ωκεανό.
Εγώ ήμουνα παρατημένος σε αυτό το ατέλειωτο εξοχικό σπίτι: διαβάζοντας μέσα στην κουζίνα, στεγνώνοντας τη λάσπη των ρούχων μου μπροστά στους ξένους, στις συζητήσεις του σαλονιού:συγκινημένος μέχρι θανάτου με το ψιθύρισμα από το πρωινό γάλα και τη νύχτα του τελευταίου αιώνα.